Για τους λάτρες των ψαριών αλλά και για αυτούς που μόλις διαβάσουν παρακάτω φαντάζομαι θα γίνουν..
Τα ψάρια είναι μία εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών. Τα ψάρια περιέχουν λίπος! Απλώς, αντί να είναι πλούσια σε κεκορεσμένα λιπαρά, περιέχουν τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, δηλαδή πολυακόρεστα λίπη, που είναι ευεργετικά για την καρδιά. Λόγω της ευεργετικής αυτής δράσης των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και ορισμένων άλλων λιπαρών. Ψάρια ιδιαίτερα πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ο σολομός, ο κολιός, οι σαρδέλες και οι ρέγκες. Σε μία έρευνα του Χάρβαρντ, στην οποία συμμετείχαν επί 11 χρόνια περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι, αυτοί που έτρωγαν ψάρι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα διαπιστώθηκε πως είχαν τις μισές πιθανότητες να πεθάνουν από αιφνίδιο θάνατο, εξαιτίας καρδιακής αρρυθμίας, από αυτούς που έτρωγαν ψάρι λιγότερο από μία φορά το μήνα.
Είναι καλές πηγές ιωδίου, ασβεστίου, φωσφόρου, ψευδαργύρου, νατρίου και βιταμινών Α και Ε.
Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
Οι διατροφολόγοι στέλνουν μήνυμα, όπου έμφαση δίνεται όχι μόνο στην π< των λιπαρών οξέων που καταναλώνονται ,άλλη σπουδαιότητα της εξισορρόπησης μεταξύ των ειδών των λιπαρών που περιλαμβάνονται Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα ανήκουν στα απαραίτητα οξέα, δηλαδή ο οργανισμός Του ανθρώπου δεν τα συνθέσει.
Παρατηρήθηκε στους Εσκιμώους της Γροιλανδία μικρή εμφάνιση εμφράγματος λόγο της διατροφής τους ,η οποία είχε σαν βάση τα ψάρια, τα οποίο πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα. Οι δύο σημαντικότεροι εκπρόσωποι της σειράς λιπαρών οξέων είναι το Εικοσιπενταενοϊκό(ΕΡΑ εικοσιδιεξαενοϊκό (ΡΗΑ).Τα δύο αυτά οξέα που συντίθενται από τον οργανισμό, αποτελούν συ< των κυτταρικών μεμβρανών και πρόδρομα διαμεμβρανικών αγγελιοφόρων όπως προσταγλαδίνες ,θρομβοζάνες Και λευκοτριένι Τα ω-3 λιπαρά οξέα αποτελούν κατά συνέπεια υψηλής βιολογικής αξίας. Πηγή πρόσληψης της ουσιών είναι τα λιπαρά ψάρια.
Το ψάρι αλλά και γενικότερα τα θαλασσινά υπήρξαν για τους Έλληνες ένα πολύ σημαντικό στοιχείο διατροφής. Εδώ και αιώνες ανέπτυξαν μια σημαντική κουλτούρα η οποία σχετιζόταν όχι μόνο με την καθαυτό αλιεία των ψαριών αλλά και με εντυπωσιακές λεπτομέρειες που αφορούσαν τις εποχιακές μετακινήσεις ή μεταναστεύσεις των αλιευμάτων, τις περιοχές αναπαραγωγής τους ακόμα και ευφάνταστες μεθόδους μαγειρικής και συντήρησης τους. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία υπάρχουν μάλιστα και ειδικά συγγράμματα με έξοχες και λεπτομερείς περιγραφές ψαριών όπως : το «Περί Ιχθύων» του Αριστοτέλη, ο «Αλιευτικός» του Νουμηνίου, η «Αλιευομένη», του Αντιφάνους.
Στην ανάπτυξη αυτής της γαστρονομικής και αλιευτικής κουλτούρας συνέβαλαν κυρίως δυο παράγοντες:
Πρώτον η διαμόρφωση της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας η οποία βρεχόταν από τρία πελάγη , το Ιόνιο, το Αιγαίο και το Λυβικό και τροφοδοτούσε του κατοίκους των παράκτιων αλλά και παραλιμνίων περιοχών με άφθονα αλιεύματα. Ο Όμηρος μάλιστα, παρόλο που υμνεί συχνά την κρεατοφαγία, επαναλαμβάνει συχνά στα κείμενα του ότι θεωρείται παράγοντας ευδαιμονίας μιας χώρας η δυνατότητα πρόσβασης σε πλούσια αλιεύματα.
Δεύτερον τα θαλασσινά ταξίδια που πολύ γρήγορα υιοθετήθηκαν από τους πρώιμους ήδη ιστορικούς χρόνους είτε ως τρόπος μετακίνησης, είτε ως τρόπος επικοινωνίας και εμπορικών συναλλαγών με άλλους πολιτισμούς γύρω από τη Μεσόγειο. Αυτό επέτρεψε στους Έλληνες να έρθουν σε επαφή με ποικίλες μεθόδους αλιείας αλλά και να αναπτύξουν την παρατήρηση των μεταναστευτικών συνηθειών των διαφόρων ψαριών όπως του δημοφιλή τόνου.
http://www.mirsini.gr/index.php?id=647
Τα ψάρια είναι μία εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών. Τα ψάρια περιέχουν λίπος! Απλώς, αντί να είναι πλούσια σε κεκορεσμένα λιπαρά, περιέχουν τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, δηλαδή πολυακόρεστα λίπη, που είναι ευεργετικά για την καρδιά. Λόγω της ευεργετικής αυτής δράσης των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και ορισμένων άλλων λιπαρών. Ψάρια ιδιαίτερα πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ο σολομός, ο κολιός, οι σαρδέλες και οι ρέγκες. Σε μία έρευνα του Χάρβαρντ, στην οποία συμμετείχαν επί 11 χρόνια περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι, αυτοί που έτρωγαν ψάρι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα διαπιστώθηκε πως είχαν τις μισές πιθανότητες να πεθάνουν από αιφνίδιο θάνατο, εξαιτίας καρδιακής αρρυθμίας, από αυτούς που έτρωγαν ψάρι λιγότερο από μία φορά το μήνα.
Είναι καλές πηγές ιωδίου, ασβεστίου, φωσφόρου, ψευδαργύρου, νατρίου και βιταμινών Α και Ε.
Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
Οι διατροφολόγοι στέλνουν μήνυμα, όπου έμφαση δίνεται όχι μόνο στην π< των λιπαρών οξέων που καταναλώνονται ,άλλη σπουδαιότητα της εξισορρόπησης μεταξύ των ειδών των λιπαρών που περιλαμβάνονται Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα ανήκουν στα απαραίτητα οξέα, δηλαδή ο οργανισμός Του ανθρώπου δεν τα συνθέσει.
Παρατηρήθηκε στους Εσκιμώους της Γροιλανδία μικρή εμφάνιση εμφράγματος λόγο της διατροφής τους ,η οποία είχε σαν βάση τα ψάρια, τα οποίο πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα. Οι δύο σημαντικότεροι εκπρόσωποι της σειράς λιπαρών οξέων είναι το Εικοσιπενταενοϊκό(ΕΡΑ εικοσιδιεξαενοϊκό (ΡΗΑ).Τα δύο αυτά οξέα που συντίθενται από τον οργανισμό, αποτελούν συ< των κυτταρικών μεμβρανών και πρόδρομα διαμεμβρανικών αγγελιοφόρων όπως προσταγλαδίνες ,θρομβοζάνες Και λευκοτριένι Τα ω-3 λιπαρά οξέα αποτελούν κατά συνέπεια υψηλής βιολογικής αξίας. Πηγή πρόσληψης της ουσιών είναι τα λιπαρά ψάρια.
Το ψάρι αλλά και γενικότερα τα θαλασσινά υπήρξαν για τους Έλληνες ένα πολύ σημαντικό στοιχείο διατροφής. Εδώ και αιώνες ανέπτυξαν μια σημαντική κουλτούρα η οποία σχετιζόταν όχι μόνο με την καθαυτό αλιεία των ψαριών αλλά και με εντυπωσιακές λεπτομέρειες που αφορούσαν τις εποχιακές μετακινήσεις ή μεταναστεύσεις των αλιευμάτων, τις περιοχές αναπαραγωγής τους ακόμα και ευφάνταστες μεθόδους μαγειρικής και συντήρησης τους. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία υπάρχουν μάλιστα και ειδικά συγγράμματα με έξοχες και λεπτομερείς περιγραφές ψαριών όπως : το «Περί Ιχθύων» του Αριστοτέλη, ο «Αλιευτικός» του Νουμηνίου, η «Αλιευομένη», του Αντιφάνους.
Στην ανάπτυξη αυτής της γαστρονομικής και αλιευτικής κουλτούρας συνέβαλαν κυρίως δυο παράγοντες:
Πρώτον η διαμόρφωση της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας η οποία βρεχόταν από τρία πελάγη , το Ιόνιο, το Αιγαίο και το Λυβικό και τροφοδοτούσε του κατοίκους των παράκτιων αλλά και παραλιμνίων περιοχών με άφθονα αλιεύματα. Ο Όμηρος μάλιστα, παρόλο που υμνεί συχνά την κρεατοφαγία, επαναλαμβάνει συχνά στα κείμενα του ότι θεωρείται παράγοντας ευδαιμονίας μιας χώρας η δυνατότητα πρόσβασης σε πλούσια αλιεύματα.
Δεύτερον τα θαλασσινά ταξίδια που πολύ γρήγορα υιοθετήθηκαν από τους πρώιμους ήδη ιστορικούς χρόνους είτε ως τρόπος μετακίνησης, είτε ως τρόπος επικοινωνίας και εμπορικών συναλλαγών με άλλους πολιτισμούς γύρω από τη Μεσόγειο. Αυτό επέτρεψε στους Έλληνες να έρθουν σε επαφή με ποικίλες μεθόδους αλιείας αλλά και να αναπτύξουν την παρατήρηση των μεταναστευτικών συνηθειών των διαφόρων ψαριών όπως του δημοφιλή τόνου.
http://www.mirsini.gr/index.php?id=647
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου